Arka Bahçe Ülkesi

Bir haydutla cebelleşiyor zihnimin arka bahçesi
Elinde savaşlardan çaldığı silah
Ben savunmasızım

Bir haydut daha geliyor
Sonra bir tane daha
Ve sonra bir başka haydut

Böylelikle arka bahçem
Savaş alanına dönüyor

Ben savunmasızım

Bir ses geliyor.
İlk kurşunu sıkıyorlar bana
Acımasızca
Yerle bir oluyor
Kardeşlik adına avucum da tuttuğum
Şiirlerim

Ve bir kurşun daha
Bu defa
Çocuklarımı öldürüyor haydutlar
Zaten hep öldürülüyor çocuklar
Arka bahçemde

Haydutlardan biri
Bir kurşun daha sıkıyor
O kurşun da eşime kızıma anama
Saplanıyor.
Haydutlar kadınlara da acımıyor

Umutla yeşerttiğim arka bahçem
Kan rengine dönüyor bir çırpıda

Ben savunmasızım
Çocuklarım savunmasız
Kadınlarım savunmasız
Şiirlerim savunmasız
Umutlarım savunmasız

Herkesi öldürmeye gelmiş haydutlar
Biri çıkıp hayvanlarıma ateş açıyor
Hayvanlarım inim inim ağlıyor
Haydutlar hayvanlara da acımıyor

Artık gücüm kalmıyor
Düşüyorum
Bütün hayallerimi sığdırdığım arka bahçem
Alev alev yanıyor
Dumanların arasından bir haydut daha geliyor

Avuçlarına ateş almış
Hayretle bakıyorum elleri yanmıyor

Yaklaşıyor haydut
Çantama koyduğum kitaplarımı alıyor
Bir kenara istifliyor
Avuçlarına aldığı ateşi
Kitaplarımın üzerine bırakıyor

Ben bir daha hayretleniyorum
El yakmayan ateş
Nasıl kitap yakıyor

Anlayacağınız haydutlar
kitaplarımı da yakıyor.

Beni öldürdükleri yetmiyor
Çocuklarımı da öldürüyor
O da yetmiyor
Kadınları öldürüyor
O da yetmiyor
Hayvanları öldürüyor
O da yetmiyor

Haydutlar bizi karanlığa gömüyor.